Mimo szerokiego zastosowania tradycyjnych metod łączenia, takich jak spawanie, nitowanie, zgrzewanie czy połączenia mechaniczne, każda z tych technik niesie ze sobą określone ograniczenia i wady, które wpływają na proces produkcyjny oraz jakość końcowego wyrobu.
Jednym z największych mankamentów spawania jest wpływ wysokiej temperatury na strukturę materiału. To często prowadzi do powstania odkształceń, naprężeń wewnętrznych, a w konsekwencji – obniżenia wytrzymałości konstrukcji. Proces ten wymaga również zaangażowania wykwalifikowanych specjalistów. To z koli generuje dodatkowe koszty oraz ogranicza możliwości automatyzacji produkcji.
Z kolei nitowanie, choć szeroko wykorzystywane w przemyśle lotniczym czy motoryzacyjnym, charakteryzuje się koniecznością nawiercania otworów. Naruszają one strukturę materiału oraz zwiększają masę konstrukcji. Dodatkowo wystające główki nitów, negatywnie wpływają na estetykę oraz aerodynamiczne właściwości gotowych elementów.
Zgrzewanie ograniczone jest do konkretnych typów materiałów, np. metali czy wybranych tworzyw sztucznych. Metoda ta wymaga starannego przygotowania powierzchni oraz utrzymywania ścisłych parametrów procesu. Z tego powodu może generować problemy jakościowe, np. nierówne połączenia lub brak powtarzalności, szczególnie przy dużych seriach produkcyjnych.
Również połączenia mechaniczne (śruby, wkręty, zatrzaski) mają swoje ograniczenia. Wymagają one dodatkowej obróbki, jak wiercenie, gwintowanie czy montaż. To wpływa na koszty i wydłuża czas produkcji. Ponadto elementy mechaniczne mogą ulegać korozji, luzowaniu się czy zmęczeniu materiału, zmniejszając trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.
Wszystkie powyższe aspekty sprawiają, że przemysł poszukuje nowoczesnych, efektywniejszych rozwiązań, takich jak zaawansowane taśmy samoprzylepne, które pozwalają uniknąć tych niedogodności, zapewniając równocześnie wysoką jakość połączeń.
